Roodkapje verhaal. (Bron Efteling bv)

In de Efteling is het de vierde uitbeelding op de route in het Sprookjesbos, tussen de Zes Dienaren en Pinokkio. Het sprookje is vanaf 1953 in het park te vinden, destijds in de vorm van een beeldje van een bloemenplukkende Roodkapje. Het beeld werd in 1960 vervangen door het huisje van grootmoeder. Sinds 1961 kun je Roodkapje zien aanb
ellen bij grootmoeder, die zojuist is opgegeten door de wolf die nu likkebaardend in bed ligt te wachten op Roodkapje. Het hele tafereel werd in
2016
afgebroken en nieuw opgebouwd, naar de oorspronkelijke ontwerpen van Anton Pieck.

In februari 2016 zou het sprookje een grote onderhoudsbeurt krijgen waarvoor het in de steigers werd gezet. Al snel bleek na het eerste werk de oude constructie (waarbij destijds voor de goedkope steengaasvariant was gekozen) niet meer te redden; de enige optie om het sprookje te behouden was een complete herbouw van het huisje. Figuren en interieurelementen werden zorgvuldig verwijderd en opgeslagen, waarna het huisje in mei tegen de vlakte ging.
 

Het herbouwde huisje vlak voor heropening, met extra hekje en nieuw rotswerk
Met moderne materialen als staal en beton werd het huisje op basis van een nieuw constructief ontwerp opnieuw opgetrokken, waarna het sprookje in december nog net in het zelfde jaar kon heropenen. Het interieur was zorgvuldig teruggeplaatst en daarmee identiek, maar aan het exterieur waren kleine verschillen te ontdekken, uitgevoerd naar een ontwerp van Karel Willemen. Zo werden de rotsen langs het (opnieuw bestrate) pad vervangen door veel realistischer gemodelleerde rotsblokken en werd het zicht op Roodkapje verbeterd door een hekje in de rotsen uit te sparen; het bordes bij de voordeur werd hiertoe ook verlengd tot aan het bezoekerspad. Het dak werd een stuk rechtlijniger uitgevoerd dan de oude, meer gegolfde variant. Ook het dakje van het torentje oogt sinds 2016 anders: het voorheen concave, 'ingezakte' dakje is nu meer een strakke kegel met rechte spanten. Het raampje boven de kijkvensters wat voorheen met luikjes dicht bleef is nu open, achter het raam staat een flakkerende kaars. Krakeeltje kreeg een nieuwe nestkast en een drink-/voerbakje (naar oorspronkelijk ontwerp van Anton Pieck) en een extra beweging die decennia afwezig was: voortaan hopt de tamme kraai steeds op en neer, ook tussen het zenuwachtig kraaien door. Rondom de voordeur werd een omlijsting van stenen aangebracht, en boven het kijkraam een dikke houten balk. Aan de figuur Roodkapje veranderde verder nie
ts. Geluidstechnisch kreeg het sprookje ook een update, waardoor de tekst van Wieteke van Dort helderder klinkt dan ooit.